بررسی وضعیت بیماران اسکیزوفرنیک مزمن و مراقبان آنها پس از ترخیص از بیمارستان

هدف از این پژوهش توصیفی، بیان وضعیت بیماران اسکیزوفرنیک مزمن و مراقبان آنها پس از ترخیص از بیمارستان از نظر کارکرد، کیفیت زندگی بیماران و میزان فشار مراقبان بود. بدین منظور پرسشنامه هایی شامل برنامه تجربه های خانواده بیماران روانی(feis)، وضعیت توانبخشی مرنینگ ساید (mrss) و کیفیت زندگی ویسکانسین (wql) تهیه شد و اطلاعات مربوط به 260 بیمار اسکیزوفرنیک مزمن و 261 نفر از مراقبان آنها در این پرسشنامه ها وارد شد یافته ها نشان دادند که تنش ها (70) و احساسات منفی (94) در مراقبان شایع است. مراقبت از بیمار، نظم زندگی اغلب مراقبان را مختل کرده بود. بیش از نیمی از بیماران وابستگی متوسط به دیگران داشتند، ارتباط اجتماعی محدودی داشته و بیکار بودند. اوقات فراغت 72 بیماران محدود به پیاده روی یا گوش کردن به رادیو و ضبط بود. بیش از نیمی از بیماران اشکالات قابل توجهی در عملکردهای خود داشتند و وضعیت بهداشت روان خود را (بد) توصیف کرده بودند. جز در مورد نحوه گذراندن اوقات فراغت و احساس تنهایی در سایر ابعاد زندگی، از کیفیت زندگی خود راضی بودند. این یافته ها ضرورت ارائه خدمات روانی ـ اجتماعی که در برگیرنده آموزش مهارتهای زندگی و ماهیت بیماری باشند را برای بیمار و مراقبان مورد تاکید قرار می دهد.